Σφάξτε τα παιδιά των πλουσίων μπροστά στα μάτια των πατεράδων τους
και ας είναι θεέ μου αυτό το τελευταίο έγκλημα των καιρών.
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα.
Ορθώστε βουνά απο ομόλογα και επιταγές και κάρτες και σκληρούς δίσκους με λογαριασμούς και πληροφορίες και προβλέψεις, προϋπολογισμούς, pin και λοιπά ζωγραφιστά χαρτάκια, χρωματιστά καθρεφτάκια. Όλη αυτή τη φρικτή ανικανότητα για Ζωή. Αυτή την απρόσωπη ασυνείδητη φυλακή. Αυτόν το λαβύρινθο ελέγχου... και βάλτε φωτιά με τη θέρμη της οργισμένης ψυχής σας. Κάψτε το κεφάλαιο και στις στάχτες του, καψαλίστε τα τροφαντά καλοταϊσμένα όμορφα σώματα των αθώων απογόνων της ύβρης.
Πρέπει να καταλάβουν όλοι πως κάτι γίνεται ΤΩΡΑ, ΤΩΡΑ κάτι θα αλλάξει...
Πρέπει ο πλούσιος να καταλάβει μέχρι το μεδούλι της ύπαρξης του... πως τίποτα δε θα μεινει απο το κόσμο του. Ούτε αγαθά ούτε ιδιοκτησία ούτε καν DNA. Σφάξτε Τώρα τα παιδιά του. Η απόγνωση του πρέπει να είναι συντριπτική και η νίκη μας ολοκληρωτική. Όλη η προηγούμενη ιστορία, όλος ο πλούτος, η εξουσία, το χρήμα, ο έλεγχος, η ντροπιασμένη μνήμη... ας οδηγήσουν στο τελευταίο μεγάλο έγκλημα την άτυχη γενιάς μας. Γιατί σε μας έλαχε ο κλήρος και η ευθύνη. Να χάσουμε τον ουρανό για να κερδίσουμε τη γη.
Ας τραγουδήσουμε μαζί τους στίχους του ποιητή:
each block cut smooth and well fitting
With usura hath no man a house of good stone
that delight might cover their face,
την ώρα που θα βάφουμε κόκκινα τα χέρια, γιορτάζοντας ένα καινούργιο Πάσχα, ένα καινούργιο μοναδικό πέρασμα στο μέλλον.
Αβραάμ, Αγαμέμνονα... δεν είναι Θεός, Δίας αυτός που μας προστάζει, είναι η ιστορία, η απόγνωση η πείνα, είναι η καινούργια γη, the promised land... η ελπίδα του αυτόχειρα αυτή που μας προστάζει.
Τίποτα δε θα μείνει απο το παλιό κόσμο... εξόν παρα μονάχα οι τύψεις.
Και ας είναι το έγκλημα τόσο μεγάλο και οι κραυγές των κατασφαγμένων παιδιών γοερές και των μανάδων τους ακόμα πιο πολύ... για να θυμόμαστε με χαρά και να παίρνουμε θάρρος για τον αγώνα που θα 'ρθει.
Γιατί είναι η ντροπή, και η ενοχή, είναι το δυσκατάληπτο μέγεθος της θυσίας που θα μας αναγκάσει να γίνουμε άνθρωποι.... ΔΕ μπορεί, δε μπορεί να γίνει αλλιώς.
Πρέπει να σφαχτούν αυτά τα παιδιά.
Ιστορικοί καταγράψτε τα γεγονότα καλά, χαράξτε τα πάνω σε γρανιτένια βουνά, να τα θυμόμαστε για πάντα.
Πρέπει να πετύχουμε. Πρέπει να πετύχουμε... δίνουμε τόσα πολλά...
Εμείς.. εγκληματίες, άρρωστοι, Μεσσίες. Οι πρώην αθώοι. Εμείς οι Εγκληματίες... Θα σώσουμε το κόσμο.
Φωνάξτε το λοιπόν δυνατά.
Σφάξτε λοιπόν τα παιδιά των πλουσίων μπροστά στα μάτια των μανάδων τους
και ας είναι θεέ μου αυτή η τελευταία θυσία.
Και όχι δεν είναι αυτά που θα χαθούν, ας μη χύσουμε άδικα δάκρυα για τα παιδιά... δεν είναι αυτό το μέγα έγκλημα ... απο κάτω κρυβόμαστε εμείς. Εμείς που σκοτώνουμε την αθωότητα μας. ΕΜΕΙΣ ΘΥΣΙΑΖΟΜΑΣΤΕ. και αυτή είναι η μαγιά για το ψωμί που θα ψήσουμε... για να χορτάσουμε την αγωνία όλου του κόσμου.
Σφραγίστε την απόφαση με αίμα λοιπόν.
Και ας ενωθούμε μπροστά στο κοινό μας έγκλημα, και ας ορκιστούμε με πίστη πάνω σε αυτό... να μην ξαναμαρτάνουμε... γιατί δε θα ήταν πρέπον στη μνήμη των παιδιών και στη δική μας μνήμη. :-)
και ας είναι θεέ μου αυτό το τελευταίο έγκλημα των καιρών.
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα.
Ορθώστε βουνά απο ομόλογα και επιταγές και κάρτες και σκληρούς δίσκους με λογαριασμούς και πληροφορίες και προβλέψεις, προϋπολογισμούς, pin και λοιπά ζωγραφιστά χαρτάκια, χρωματιστά καθρεφτάκια. Όλη αυτή τη φρικτή ανικανότητα για Ζωή. Αυτή την απρόσωπη ασυνείδητη φυλακή. Αυτόν το λαβύρινθο ελέγχου... και βάλτε φωτιά με τη θέρμη της οργισμένης ψυχής σας. Κάψτε το κεφάλαιο και στις στάχτες του, καψαλίστε τα τροφαντά καλοταϊσμένα όμορφα σώματα των αθώων απογόνων της ύβρης.
Πρέπει να καταλάβουν όλοι πως κάτι γίνεται ΤΩΡΑ, ΤΩΡΑ κάτι θα αλλάξει...
Πρέπει ο πλούσιος να καταλάβει μέχρι το μεδούλι της ύπαρξης του... πως τίποτα δε θα μεινει απο το κόσμο του. Ούτε αγαθά ούτε ιδιοκτησία ούτε καν DNA. Σφάξτε Τώρα τα παιδιά του. Η απόγνωση του πρέπει να είναι συντριπτική και η νίκη μας ολοκληρωτική. Όλη η προηγούμενη ιστορία, όλος ο πλούτος, η εξουσία, το χρήμα, ο έλεγχος, η ντροπιασμένη μνήμη... ας οδηγήσουν στο τελευταίο μεγάλο έγκλημα την άτυχη γενιάς μας. Γιατί σε μας έλαχε ο κλήρος και η ευθύνη. Να χάσουμε τον ουρανό για να κερδίσουμε τη γη.
Ας τραγουδήσουμε μαζί τους στίχους του ποιητή:
each block cut smooth and well fitting
With usura hath no man a house of good stone
that delight might cover their face,
την ώρα που θα βάφουμε κόκκινα τα χέρια, γιορτάζοντας ένα καινούργιο Πάσχα, ένα καινούργιο μοναδικό πέρασμα στο μέλλον.
Αβραάμ, Αγαμέμνονα... δεν είναι Θεός, Δίας αυτός που μας προστάζει, είναι η ιστορία, η απόγνωση η πείνα, είναι η καινούργια γη, the promised land... η ελπίδα του αυτόχειρα αυτή που μας προστάζει.
Τίποτα δε θα μείνει απο το παλιό κόσμο... εξόν παρα μονάχα οι τύψεις.
Και ας είναι το έγκλημα τόσο μεγάλο και οι κραυγές των κατασφαγμένων παιδιών γοερές και των μανάδων τους ακόμα πιο πολύ... για να θυμόμαστε με χαρά και να παίρνουμε θάρρος για τον αγώνα που θα 'ρθει.
Γιατί είναι η ντροπή, και η ενοχή, είναι το δυσκατάληπτο μέγεθος της θυσίας που θα μας αναγκάσει να γίνουμε άνθρωποι.... ΔΕ μπορεί, δε μπορεί να γίνει αλλιώς.
Πρέπει να σφαχτούν αυτά τα παιδιά.
Ιστορικοί καταγράψτε τα γεγονότα καλά, χαράξτε τα πάνω σε γρανιτένια βουνά, να τα θυμόμαστε για πάντα.
Πρέπει να πετύχουμε. Πρέπει να πετύχουμε... δίνουμε τόσα πολλά...
Εμείς.. εγκληματίες, άρρωστοι, Μεσσίες. Οι πρώην αθώοι. Εμείς οι Εγκληματίες... Θα σώσουμε το κόσμο.
Φωνάξτε το λοιπόν δυνατά.
Σφάξτε λοιπόν τα παιδιά των πλουσίων μπροστά στα μάτια των μανάδων τους
και ας είναι θεέ μου αυτή η τελευταία θυσία.
Και όχι δεν είναι αυτά που θα χαθούν, ας μη χύσουμε άδικα δάκρυα για τα παιδιά... δεν είναι αυτό το μέγα έγκλημα ... απο κάτω κρυβόμαστε εμείς. Εμείς που σκοτώνουμε την αθωότητα μας. ΕΜΕΙΣ ΘΥΣΙΑΖΟΜΑΣΤΕ. και αυτή είναι η μαγιά για το ψωμί που θα ψήσουμε... για να χορτάσουμε την αγωνία όλου του κόσμου.
Σφραγίστε την απόφαση με αίμα λοιπόν.
Και ας ενωθούμε μπροστά στο κοινό μας έγκλημα, και ας ορκιστούμε με πίστη πάνω σε αυτό... να μην ξαναμαρτάνουμε... γιατί δε θα ήταν πρέπον στη μνήμη των παιδιών και στη δική μας μνήμη. :-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου