ΠΟΙΗΜΑ ΟΝΟΜΑΤΙ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

ΠΟΙΗΜΑ ΟΝΟΜΑΤΙ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

   Άνθρωπος και τραγωδία. Ο άνθρωπος είναι τραγωδία.

- Τότε γιατί γελάμε;

- Γελάμε γιατί μπορούμε!

- Δεν με ικανοποιεί η απάντηση σου.

- Ούτε εμένα η ερώτηση σου. Δεν θα έπρεπε να αναρωτηθείς για αυτό πάρα λίγες στιγμές πριν πεθάνεις. Αυτό αρκεί. Η όποια απάντηση δε θα σε στεναχωρούσε για πολύ…Laughing Out Loud!

- Δεν αρκεί.

- Που το ξέρεις;

- Το υποψιάζομαι.

- Δεν ξέρεις τίποτα.

-

Φεύγω, Φεύγεις, Φέυγει

Ίσως και απο πριν να ήταν άλλου. Ίσως ποτέ κανείς να μην ήταν εδώ. Εδώ που είμαι εγώ. Εκεί που είσαι εσύ. Το λέει άλλωστε και η απαγορευτική αρχή του Pauli (ποιητική αδεία εκφρασμένο). Δύο άτομα δεν μπορούν να καταλαμβάνουν ποτέ τον ίδιο χώρο. Την ίδια χώρα. Καιρός μας ήταν λοιπόν. Να σκορπίσουμε. Αλλά και αυτοί που μένουν... σκόρπιοι μου φαίνονται. Σαν να ήταν όλα μια απάτη. Τελείωσε το πάρτυ και οι καλεσμένοι φέυγουν. Σκάσαν τα ματ στην διαδήλωση και οι διαδηλωτές σκορπίζουν. Το καράβι βουλιάζει και τα ποντίκια πέφτουν στη θάλασσα. Και αυτά που δε ξέρουν κολύμπι προσεύχονται στο θεό η τρώγονται μεταξύ τους... και άλλα πάλι, απλά δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Όμως... ούτε και αυτές οι παρομοιώσεις μου λένε τίποτα... μου μοιάζουν όλα κλισέ, δε μπορούν να εκφράσουν με λόγια μια αλήθεια που τη πνίγει το συναίσθημα του καθενός, η μαλακία που τον δέρνει και χίλια δυο ατομικά κολλήματα/προβλήματα... εκατομμύρια εγκεφαλικές συνάψεις. Είναι η Ζωή του καθ' ενός που...

ακούγονται πολλά. Έπεσε ένας ιπποπόταμος μέσα στο σαλόνι μας απο το πουθενά. Και ο ένας είδε το Χριστό, ο άλλος τον Λεωνίδα με τους 300 και ο τρίτος τη Τζούλια. Ιπποπόταμος, υποκριτής, performer. Το φαινόμενο είναι πολύπλοκο αποφάνθηκαν οι ειδικοί. Και πάλι εμπιστευτήκαμε τους ειδικούς για να μας το εξηγήσουν. Να το λύσουν. Αφεθήκαμε στα σίγουρα χέρια τους. (τα χέρια που μας έφτασαν ως εδώ)

ΤΣΑΠΑ…

ΤΣΑΠΑ…
Τη γιαγιά μου τη θυμάμαι μια ζωή να φοράει μαύρα. Μαύρη ρόμπα, μαύρο τσεμπέρι, μαύρες μέχρι το γόνατο κάλτσες (που τις έσφιγγε με λάστιχα στα στραβά και λιπόσαρκα πόδια της), μαύρα πλαστικά παπούτσια… μαύρη ζωή! Και έτσι μικροκαμωμένη που ήτανε, τυλιγμένη μέσα στα μαύρα της πέπλα, έμοιαζε από μακριά με ένα μαύρο ζωντανό ντολμαδάκι. Και όμως ήταν σαν ένα σύμβολο, κάτι πέρα από άνθρωπος… ένα μαύρο όραμα αν θες. Ανεξάρτητα από κρύο και ζέστη, ανεξάρτητα απο εποχή… πάντα τη θυμάμαι με την ίδια εμφάνιση (αν και συχνά προτιμούσε να περπατάει ξυπόλητη). Πάντα τη θυμάμαι… Μαύρη.
Το «αγαπημένο» της εργαλείο ήταν η τσάπα. Και τη χειριζότανε με τρόπο θαυμαστό. Μια μέρα που ο ήλιος έκαιγε, ντάλα καλοκαίρι, μέσα στο χέρσο χωράφι αυτή έσκαβε όπως πάντα. Δυο άντρες που περνάγανε από τη δημοσιά σταματήσανε σαστισμένοι και έμειναν να τη κοιτάνε από μακριά. Σκουπίσανε τον ιδρώτα που έσταζε από τα φρύδια τους για να δουν καλύτερα.
- Αυτή η γριά σκάβει πιο καλά από άντρας.
Η γριά τους κοίταξε με περιέργεια κάτω από τη μαύρη τσεμπέρα της. Ποιοί να ήταν αυτοί οι ξένοι; Η γριά είχε κάτασπρα μαλλιά, μεγάλες γδαρμένες παλάμες (που αγαπώ να θυμάμαι όσο τίποτα άλλο στο κόσμο) και θολά από το καταρράκτη μάτια. Συνέχισε να σκάβει γοργά και επίμονα.

Είμαστε τόσο σκάρτοι

Στη συνέλευση του σωματείου μαζευτήκαμε πάλι, εμείς και εμείς. Εμείς και εμείς… τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά. Εμείς οι «αριστεροί». Σχεδόν οι ίδιες ακριβώς φάτσες, το οποίο φυσικά δεν είναι a priori κατακριτέο μιας και δεν έρχεται και κάποιος άλλος, αλλά σίγουρα ενδεικτικό μια γενικότερης κατάστασης μουδιάσματος και ατονίας. Σχεδόν παραίτησης. Στη συνέλευση λοιπόν ήταν παρόν όλα τα «αριστερά» μαγαζάκια. Μαγαζάκια όρος σκωπτικός που χρησιμοποιώ στη θέση του όρου παρατάξεις, για να κάνω το κείμενο πιο τρέντυ και κυνικό. Πιο πιασάρικο για τα σύγχρονα απολιτίκ αυτάκια. Στις μέρες μας ο κυνισμός είναι τόσο τρέντυ. Ίσως και δικαιολογημένα.
Κάθε παράταξη με τη σειρά της η κάθε μια, (δε μου αρέσει σαν ήχος η λέξη μαγαζάκι) απέδειξε την ορθότητα και καθαρότητα της δικής της ιδεολογικής πλατφόρμας και πρακτικής, καθώς φυσικά και

Το τελευταίο έγκλημα.

Σφάξτε τα παιδιά των πλουσίων μπροστά στα μάτια των πατεράδων τους
και ας είναι θεέ μου αυτό το τελευταίο έγκλημα των καιρών.
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα.

Ορθώστε βουνά απο ομόλογα και επιταγές και κάρτες και σκληρούς δίσκους με λογαριασμούς και πληροφορίες και προβλέψεις, προϋπολογισμούς, pin και λοιπά ζωγραφιστά χαρτάκια, χρωματιστά καθρεφτάκια. Όλη αυτή τη φρικτή ανικανότητα για Ζωή. Αυτή την απρόσωπη ασυνείδητη φυλακή. Αυτόν το λαβύρινθο ελέγχου... και βάλτε φωτιά με τη θέρμη της οργισμένης ψυχής σας. Κάψτε το κεφάλαιο και στις στάχτες του, καψαλίστε τα τροφαντά καλοταϊσμένα όμορφα σώματα των αθώων απογόνων της ύβρης.
Πρέπει να καταλάβουν όλοι πως κάτι γίνεται ΤΩΡΑ, ΤΩΡΑ κάτι θα αλλάξει...

Poems in English (English Poems)

And then she kissed him

...and then she kissed him, and she was gone

so very kind
the poet is alone
if memory serves
it was quite warm
...so very kind
the poet is alone

  i took a kiss and lost a friend...
and now my sadness, it has no end
i don't know what's coming up
or where to go
tonight it's sad ... so here i go

and he was touched and felt sublime
the rush was swift but there is no deny
and after years and after time
how many poems did the poet write!
The poem is one, and it is gone
if memory serves it was quite warm

..and then she kissed him, and that was all
so very kind
the poet is alone
if memory serves
it was quite warm
...so very kind
the poet is alone

Are you a religious man?

 Are you a religious man

put some guts on the table

people always forget the sun

horses sleep in the stable

i don't want your money

i don't want your soul

flesh is all i want honey

your body writhing at my door.