ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ

Δεν υπάρχουν άνθρωποι. Αυτό έχω να πω.

Που να ξέρεις οτι νιώθουν

Μπορείς να υποθέσεις... αλλα το μόνο σίγουρο είναι πως η αίσθηση που μεταδίδουν είναι αυτή μιας άγονης κανονικότητας, χωρίς εξάρσεις και υπερβολές.

Τι σκέπτονται; Τι νιώθουν; Νιώθουν; Σκέπτονται;

Ίσως απλά δε μπορούμε να μιλήσουμε... χάσαμε τα λόγια και τις λέξεις... μας κρυφτήκανε γιατί ντρέπονται για λογαριασμό μας. Και έτσι μείναμε μουγκοί... χωρίς να μπορούμε καν να περιγράψουμε αυτό που είμαστε. Τον εαυτό μας.

Μας λείπει αυτή η κοινή γλώσσα... και η γλώσσα γίνεται κοινή όταν παίζουμε μαζί... κρυφτό, κυνηγητό, έρωτα... φιλί. Μα το φιλί είναι το πιο ουσιαστικό, το πιο βασικό που μας χαρίζει αυτή τη κοινή γλώσσα. Είναι τόσο απλό. Το λένε, το μαρτυρούνε οι ίδιες οι λέξεις.  Γιατί δε το σκέφτηκα νωρίτερα;

Ίσως η ομιλία έρχεται μετά... Μετά τη συνεννόηση. Και πως να συνεννοηθείς όταν νιώθεις τόσο μόνος... και οι άλλοι τόσο αυτόματοι... χωρίς ίχνος ρυτίδας πάνω στα ρούχα τους και πάνω στο μέτωπο τους.

Και όλα αυτά που θες να πεις φοβάσαι να τα πεις... να τα παραδεχτείς ακόμα και στον ίδιο σου τον εαυτό, γιατί θα είναι λες και παραδέχεσαι πως έχεις κάποια μολυσματική ασθένεια που φοβίζει τους ανθρώπους...
χμμμ... θυμήθηκα την ασθένεια που μεταδίδεται με τα μάτια.
Βάλε σε καραντίνα τον εαυτό σου για να μην τους κολλήσεις, για να μη σε κλείσουν στο σανατόριο.

-Συννενόηση... δε λέμε τίποτα που να μας εκθέτει... τίποτα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον μας. Αυτός είναι ο πρώτος κανόνας.
-Και αν όλος είσαι μια έκθεση... αν όλος σου ο εαυτός είναι μια διαμαρτυρία;
 - Τότε δε θα πεις τίποτα. Δε θα μιλάς καθόλου.
- Και πως θα μιλήσω... τουλάχιστον για τα βασικά... γάλα, καφέ, ρύζι κρασί;
-Για τα βασικά... θα χρησιμοποιήσεις λέξεις... τις πιο απλές... Θα φτιάξεις τις ελάχιστες αναγκαίες προτάσεις με τον ελάχιστο αριθμό λέξεων... θα τις πεις και τέλος. Και μπαίνουμε τώρα στο δεύτερο κανόνα. Κατά προτίμηση ομιλείτε με μονολεκτικές προτάσεις. Π.χ. Θες καφέ... θα πεις: ΚΑΦΕ... Το πολύ πολύ να πεις: ΚΑΦΕ ΦΕΡΕ. Και ούτω καθεξής. Κατάλαβες;
- ΝΑΙ
- Πολύ ωραία.
 - Και αν θέλω... να συζητήσω να κάνω μια κουβέντα με έναν άνθρωπο, κάποιο φίλο;
 -Περίεργες επιθυμίες έχεις και περίεργες γνωριμίες. Άκου φίλο! Υπάρχει site με τυποποιημένους εγκεκριμένους διαλόγους. Ο καθένας με τη δική του κωδική ονομασία... ήτοι ΑΚΡ12133-7*1. Μπορείς να μπεις στο site του υπουργείου και να τους κατεβάσεις. Να τους μάθεις και όταν έρθει εκείνη η κακιά η ώρα που σου έρχεται η ανάγκη και πρέπει οπωσδήποτε να... κουβεντιάσεις, δεν έχεις παρά πεις τη κωδική ονομασία και να αρχίσεις με τη πρώτη ατάκα του διαλόγου... ο άλλος εφόσον είναι υπεύθυνος πολίτης ανταπαντά με τη δεύτερη κτλπ. Φυσικά η ανεπίσημη θέση του κράτους είναι πως αν δε προκύπτουν λόγοι εθνικού συμφέροντος ο δεύτερος πολίτης οφείλει να αρνηθεί το διάλογο και να καταγγείλει τον πρώτο πολίτη στο τμήμα ηθών και πολιτισμού ως πολυλογά. Αλλά προς το παρόν ήμεθα ελαστικοί. Αν θες να ξέρεις πάντως. Οι πιο ενσυνείδητοι πολίτες αρκούνται μόνο στο να πουν ίσα ίσα το κωδικό. Ο άλλος γνέφει θετικά και ο διάλογος έχει ήδη γίνει. Ξέρεις πόσο χρόνο κερδίζουμε έτσι... Ξέρεις πόσο παραγωγικός μπορείς να γίνεις έτσι; Φυσικά και δεν ξέρεις γιατί αν ήξερες τότε δε θα μου μίλαγες τόση ώρα. Θα έλεγες απλά ένα: ΚΡΑΣ50000* και εγώ θα καλούσα την αστυνομία.
 - Και αρκεί αυτό;
 - Φυσικά. Για να μη σου πω και το άλλο. Υπάρχουν κάποιοι ακραίοι που αρνούνται ακόμα να πουν και αυτούς τους κωδικούς. Τους περιγράφουν χωρίς να μιλήσουν... με νοήματα. Το υπουργείο φυσικά επίσημα δεν εγκρίνει διότι έτσι μπορεί να υπάρξουν παρεξηγήσεις. Μπορεί με τα νοήματα να χαθεί μια παύλα ή ένα κόμμα. Δε μπορεί έτσι αυθαίρετα να κάνει ο καθένας του κεφαλιού του. Δεν έχει βγει ακόμα εγκύκλιος με τα τυποποιημένα αποδεκτά νοήματα αλλά πολλοί από μας μέσα στο υπουργείο βλέπουμε με συμπάθεια τη κίνηση αυτή των πολιτών. Είναι μια κίνηση προς το μέλλον.
 - Και αν θέλω να πω κάτι άλλο, πέρα από αυτούς τους διαλόγους;
- Τι άλλο δηλαδή...; Το υπουργείο έχει θεσπίσει 938 εγκεκριμένους διαλόγους με στόχευση στο άμεσο μέλλον να γίνουν 500 που θα καλύπτουν όλη τη γκάμα της ανθρώπινης δραστηριότητας. Δε σε καταλαβαίνω. Που το πας; Ευελπιστούμε σε μία μελλοντική ιδανική κοινωνία ο διάλογος, η γλώσσα εν προκειμένω να καταργηθούν εντελώς. Να καταργηθεί  επιτέλους η συνεννόηση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Το λέω και συγκινούμε... δακρύζω απο χαρά. Δε πιστεύω να είσαι κάποιος από αυτούς τους αθλίους που είναι ενάντια σε αυτό το μεγαλεπήβολο όραμα;
 -ΟΟοχι...
- Εντωμεταξύ για όλα τα υπόλοιπα... αν στην έσχατη περίπτωση προκύψει η ανάγκη να πεις κάτι... άλλο να το πω! Ισχύουν οι κανόνες που προαναφέραμε. Φτάνουμε λοιπόν στο κανόνα 3: Αποφεύγονται οι εκφράσεις στο πρόσωπο καθώς και πάσης φύσεως σωματική επαφή ακόμα και η επαφή με το βλέμμα. Ξέρεις πόσες πληροφορίες μεταδίδονται έτσι! Τι τεράστια διαρροή πολύτιμων πληροφοριών έχει παρατηρηθεί από τους επιστήμονες; Και ένας άνθρωπος που χάνει τις πολύτιμες πληροφορίες του... ξέρεις τι είναι;
-Όχι.
-Απληροφόρητος.
 -.... Θεός φυλάξει... τι πήγαμε να πάθω χωρίς να το ξέρω. Χθες πήγα να χαϊδέψω τα μαλλιά σε μία κοπέλα
- ΗΗΗΗΗΗΗΗηηη... δε πιστεύω να την άγγιξες;
 - Ευτυχώς όχι... κρατήθηκα τη τελευταία στιγμή.
-Και γιατί κρατήθηκες;
- Κάτι μέσα μου... στη κοιλιά με τράβηξε πίσω...
- Στη κοιλιά...!!! Καλώς. Γλυτώσαμε τα χειρότερα. Κανόνας 4: Αποφεύγονται, παρομοιώσεις, αφηρημένες έννοιες, μετοχές, επίθετα, λεξοπλασία, επιρρήματα και λοιπές λογοτεχνικές φιοριτούρες.

ΜΠΙΜΠ ΜΠΙΜΠ...

συγνώμη λίγο... έλαβα ένα μήνυμα στο κινητό... Ααα... είναι από το υπουργείο. Λοιπόν όπου είχαμε πει αποφεύγονται... βάλε τη λέξη ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ.

Κανόνας 5 (Θεματολογία): Αποφεύγονται θέματα όπως: συναισθήματα, πολιτική, ηθική, θρησκεία... Ειδικά για τη λέξη αγαπώ ορίζεται πως ακολουθείτε είτε από τις λέξεις, πατρίς, θρησκεία, οικογένεια είτε από τη λέξη μουσακά. Απαγορεύεται δια ροπάλου να αγαπάμε άτομα, ιδέες, χώρες και φαγητά άλλων των αναφερομένων... Προτιμούμενη θεματολογία: καιρός, μπάλα, Μακρυπούλια, έθνος.
Κανόνας 6: Είμαστε πάντα χαρούμενοι χαμογελαστοί και ευδιάθετοι. Ο καλός νομοταγής πολίτης είναι ένας χαρούμενος πολίτης. Η ερώτηση: Πως είσαι; ακολουθείτε πάντα και παντού σε όλες τις πιθανές περιπτώσεις και περιστάσεις από την απάντηση: ΚΑΛΑ. Κατάλαβες;
- Ναι... μα...
-Πες... μίλα
- Δε ξέρω αν πρέπει.
- Μάλλον δε πρέπει... αλλά πές το. Μίλα.
- Ποιήματα... πως θα πούμε ποιήματα;
 - Είσαι και ανιστόρητος... η απαγγελία, ανάγνωση και κατασκευή ποιημάτων έχει καταργηθεί από το 2014. Χριστέ μου... που έμπλεξα.
- Και αν ερωτευθώ... αν αγαπήσω μια ξανθιά κατσαρομάλλα τί θα της πω; Πως θα μιλήσω για την ομορφιά της;
- Καταρχάς... τι δουλειά έχεις εσύ με όμορφες κοπέλες και κατά δευτερον και πιο σημαντικό. Κανόνας 5.
- Και... αν ακολουθώ αυτούς τους κανόνες... αν γίνω νομοταγής και χαρούμενος... θα μου περάσει η κοιλιά μου;
- Πονάει η κοιλιά σου;
-Ναι... όταν είμαι με άλλους ανθρώπους. Πονάει η κοιλιά μου με ένα περίεργο τρόπο, και... και δε θα το πιστέψετε αλλά, αλλά νομίζω πως βλέπουν μέσα μου... και καταλαβαίνουν... τα καταλαβαίνουν όλα... και τότε νομίζω πως χάνω τα πάντα και θα χαθώ και εγώ ο ίδιος... και νιώθω πως το θέλω να χαθώ... μέσα στους άλλους, μα συνάμα είναι και βασανιστικό και τρομαχτικό. Να μην είσαι πια μονάδα... ακέραιος...  μα άρρητος... και αιώνιος, άπειρος όσο όλα αυτά που μπορούν να συμβούν... στο μέλλον...  και συμβαίνουν κάθε στιγμή γύρω μας.
-Δε ξέρω για τα υπόλοιπα... αλλά φυσικά. Όλα αυτά δε γίνονται για τίποτα άλλο παρά για τη πάταξη του κοιλόπονου που βασανίζει την ανθρωπότητα απο την αυγή του πολιτισμού. Ο Κάρολος Κλαρξ το περιγράφει περίφημα στα βιβλία του: Η πάλη των κλάσεων και... Το Έντερο.
-... 
- Εμένα νομίζεις δε πονά η κοιλιά μου;
- Σας πονά και εσάς;
- Με έχει ταράξει. Τα τελευταία βράδια δε μπορώ να κοιμηθώ.
- Οι ιάπωνες λένε... πως η κοιλιά είναι η έδρα της ψυχής και πως όταν ξεκοιλιάζονται και δε μυρίζουν τα χυμένα τους εντόσθια... όταν κάνουν σεπούκου είναι σα να λένε: Κοιτάξτε πόσο καθαρή είναι η ψυχή μου!
-... χμμμ... να... μη με μπερδέυεις... εσύ τώρα το πας... αλλού...  Δε ξέρω αν είναι σωστό να μιλάμε για άλλα έθνη. Μη παρασύρεσαι. Τίποτα άλλο;
 -...
 -Τίποτα άλλο είπα;
-...
-Γιατί δε μιλάς;
-...
- Πως είσαι;
-Καλά.